«Οι Άγγελοι είναι πνεύματα» λέει ο Άγιος Αυγουστίνος, «αλλά δεν είναι Άγγελοι επειδή είναι πνεύματα. Γίνονται Άγγελοι όταν τους ανατίθεται η αποστολή τους, αφού το όνομα Άγγελος αφορά τα καθήκοντα τους και όχι την φύση τους. Αν αναφέρεσαι στην φύση τους, τότε μιλάς για πνεύμα. Αν αναφέρεσαι στο καθήκον τους, τότε μιλάς για έναν Άγγελο (π.χ. ένας αγγελιοφόρος). Στο μέτρο που υπάρχει, ένας Άγγελος είναι πνεύμα, στο μέτρο που πράττει, είναι Άγγελος. Η λέξη άγγελος στα ελληνικά σημαίνει αγγελιοφόρος.

Rainer Maria Rilke, “Οι Άγγελοι”
Έχουν όλοι χείλια τελείως κουρασμένα
και φωτεινές ψυχές χωρίς όρια,
και πόθο (όπως της αμαρτίας)
κινούνται μερικές φορές αργά στα όνειρα τους.

Μοιάζουν ο ένας με τον άλλον,
στον κήπο του Θεού είναι σιωπηλοί,
τόσες παύσεις μαζεμένες
στην μεγαλοπρεπή μελωδία του Θεού

Μα όταν απλώνουν τα φτερά τους
καλούν τους ανέμους του Παραδείσου,
που αναταράσσονται σαν ο Θεός
με τα μακριά χέρια Κυρίου
να γύρισε τις σελίδες του σκοτεινού βιβλίου της Δημιουργίας.

“Angels are spirits,” says Saint Augustine, “but it is not because they are spirits that they are Angels. They become Angels when they are sent, for the name Angel refers to their office not to their nature. You ask the name of this nature, it is spirit; you ask its office, it is that of an Angel, (i.e., a messenger). In as far as he exists, an Angel is a spirit; in as far as he acts, he is an Angel.” The word “angel,” comes from a Greek word meaning “messenger.

Rainer Maria Rilke, “The Angels”
They all have tired mouths
And luminous, illimitable souls;
And a longing (as if for sin)
Trembles at times through their dreams.

They all resemble one another,
In God’s garden they are silent
Like many, many intervals
In His mighty melody.

But when they spread their wings
They awaken the winds
That stir as though God
With His far-reaching master hands
Turned the pages of the dark book of Beginning.